Paulus en de ‘inspiratie’ van de Schrift

In 2 Timotheüs 3:16 lezen we de bewering van Paulus:

“De hele Schrift is door God ingegeven en is nuttig om te onderwijzen, te bestraffen, te corrigeren en te trainen in gerechtigheid.” (2 Timotheüs 3:16)

In het bovenstaande vers zien we duidelijk dat de hele Bijbel verondersteld wordt geïnspireerd te zijn door de Almachtige God.

Laten we allereerst zeggen dat we het er volledig mee eens zijn dat “de hele Schrift door God is geïnspireerd”. Dit is echter in feite een waardeloze verklaring, want wat betekent het woord “schrift”? Het betekent Goddelijk geopenbaarde (of “geïnspireerde”) boeken die de wil van God spreken. Dus zeggen dat “de hele Schrift door God is geïnspireerd” is hetzelfde als zeggen “alle boeken die door God zijn geïnspireerd, zijn door God geïnspireerd”. Dit is zinloze dubbele spraak die niet alleen niets bewijst, maar ook het echte probleem niet aanpakt. Deze kwestie is of iets waarvan mensen beweren dat het een schrift is, werkelijk een schrift is, geheel of gedeeltelijk.

Dit wil nog niet zeggen dat toen deze uitspraak oorspronkelijk door Paulus werd gedaan, hij niet verwees naar het Nieuwe Testament, maar alleen naar de Joodse geschriften die hij (terecht of ten onrechte) als Schriftuur beschouwde. Zoals de meeste protestants-christelijke apologeten meestal doen, vermelden ze het vers vlak voor de hierboven genoemde passage niet. In 2 Timotheüs 3:15 lezen we: ” . . . en van kinds af aan ken je de Heilige Schrift. . .” Het is duidelijk dat, aangezien geen van de zogenaamde “evangeliën”, noch de brieven van Paulus in de “kinderjaren” van deze persoon kunnen hebben bestaan, het hele Nieuwe Testament is uitgesloten van deze passage. Als latere christenen gingen geloven dat alles waarvan zij beweerden dat het “door God geïnspireerd” was, werkelijk “door God geïnspireerd” was, dan is dat hun fout. Het volstaat dus te zeggen dat we ons onderwerpen aan en het authentieke Woord van God volgen, maar alleen omdat iemand beweert dat ze “geïnspireerd” zijn, wil nog niet zeggen dat we ze geloven.

Paulus, die 2 Timotheüs 3:16 schreef, had zichzelf belachelijk tegengesproken omdat hij had toegegeven dat hij niet altijd door de Almachtige God was geïnspireerd (1 Korintiërs 7:25-30). De verzen 1 Korintiërs 7:25-30 zijn vandaag permanent bewaard in de “Bijbel”. Als de Almachtige God inderdaad 2 Timoteüs 3:16 door Paulus sprak, dan zou Hij zichzelf niet hebben tegengesproken in het vers dat de hele Bijbel Zijn Woord is, terwijl hij Paulus’ persoonlijke woorden en suggesties permanent in de “Bijbel” zou bewaren. Dit zou een gedeeltelijk bewijs moeten zijn dat Paulus niet waarheidsgetrouw was.

Het woord “Bijbel” is een moderne term en komt van het woord Biblia wat “boeken” betekent. Bovendien zien we tot op de dag van vandaag dat verschillende kerken een verschillend aantal boekencollecties in hun “Bijbel” hebben. Dus wanneer een dergelijke bewering wordt gedaan, is het niet juist voor ons om het te gebruiken om te bewijzen dat de hele “collectie” is geïnspireerd door de Almachtige God. Aangezien alle boeken van het Nieuwe Testament als “goddelijk geïnspireerd” werden beschouwd door een kerk die al een bepaald theologisch standpunt had, is het geen verrassing dat sommige delen van de boeken die ze selecteerden (ten koste van andere) bevestigen hun overtuigingen. Het volstaat te zeggen dat zelfs als christenen in staat zouden zijn om een (vermeende) verklaring van Jezus, vrede zij met hem, in het Nieuwe Testament te produceren waarin hij expliciet zegt: “Ik ben God, aanbid mij!”, dit alleen maar zou bewijzen dat de De kerk had een fout gemaakt bij de selectie van evangeliën.