Liegen in het christendom

Liegen in het christendom Het is op zijn zachtst gezegd volkomen amusant om te zien dat christelijke missionarissen moslims beschuldigen van leugens, aangezien de doctrine van taqiyyah uitsluitend een sjiitische doctrine is waaraan slechts 8% – 10% van de totale 1,3% vasthoudt. miljard moslimbevolking over de hele wereld, van wie de meerderheid overwegend soennitisch is.

Een weerlegging van de doctrine van taqiyyah vanuit het soennitische perspectief moet hier worden opgemerkt.

Bovendien is er voldoende bewijs uit de hadieth-tradities die steevast de missionaire beweringen ontkent dat de islam liegen toestaat. De profeet Mohammed zou hebben gezegd: “Laat hij die echt in Allah en de Laatste Dag gelooft goed spreken of zwijgen.” (Sahieh al-Bukhari). Bovendien heeft hij specifiek de persoon vervloekt die liegt om mensen aan het lachen te maken, hij zei: “Wee degene die spreekt en liegt om mensen aan het lachen te maken, wee hem.” (Aboe Dawoed). Zie ook de overleveringen in Abu Dawud (5004)/Musnad Ahmad en Sahih al-Bukhari (deel 8, nr. 118). Het enige wat de missionarissen kunnen doen om orthodoxe moslims bij hun aantijgingen te betrekken, is hun neiging om te citeren uit The Reliance of the Traveller (Umdat as-Salik), een onofficieel en ondermaats fiqh-handboek, specifiek gericht op de Egyptische samenleving van soefi-overtuiging en vertaald in het Engels door een extremistische heterodoxe soefi.

Sayyid Sabiq’s Fiqh as-Sunnah is de gezaghebbende orthodoxe bron die alle vier de soennitische stromingen omvat en dit werk is online beschikbaar. Er is geen munitie voor de failliete missionarissen in dergelijke orthodoxe bronnen, dus het is geen wonder dat ze hun toevlucht nemen tot heterodox materiaal.

Desalniettemin hebben we besloten hun spel mee te spelen en zouden we willen vragen: “Hoe zit het met liegen in het christendom?”

Paulus van Tarsus rechtvaardigt liegen voor Christus

Het antwoord: het was Paulus, de zelfverklaarde “apostel” uit Tarsus, die als eerste zijn daden rationaliseerde door te stellen dat er geen verband bestond tussen de periode waarin Jezus(P) had geleefd en de periode waarin hij hij woonde nu zelf. Tijden veranderden en de heersende omstandigheden waren zodanig dat de ethiek van Jezus(P) achterhaald was en niet langer kon worden toegepast. Het was met zo’n visie dat Paulus de balans opmaakte van de situatie die toen bestond en leerde wat de heidenen hem schijnen te laten geloven:

“Alle dingen zijn mij geoorloofd, maar ik zal niet onder de macht van wie dan ook gebracht worden.” (1 Korintiërs 6:12)

Tijdens de bediening van Jezus(P) was Saulus (Paulus) een toegewijd lid van een machtige, exclusieve Joodse sekte genaamd Farizeeën (Handelingen 26:5). Hun aanspraken op heiligheid hadden hen bestempeld als huichelaars.

Toen deze aanmatigende, ijdele glorieuze Joden Jezus(P) confronteerden, noemde hij ze:

“U bent uit uw vader de duivel, en de lusten van uw vader zult u doen. Hij was een moordenaar vanaf het begin en bleef niet in de waarheid, omdat er geen waarheid in hem is. Als hij een leugen spreekt, spreekt hij uit zichzelf: want hij is een leugenaar en de vader ervan.” (Johannes 8:44)

Saulus, een ijverige vervolger van de toegewijde discipelen van Christus, werd de eerste christelijke missionaris en een apostel voor de heidenen nadat hij zich tot het christendom had bekeerd door een “visioen”, dat hij beweerde te hebben gehad, terwijl hij op weg was naar Damascus. De zendeling veranderde zijn naam van Saul in Paul en werd de grootste bijdrager aan de boeken van het Nieuwe Testament.

Uit het bovenstaande vers veroordeelde Jezus(P) zoals veel van zijn voorgangers liegen, bedrog en hypocrisie. Liegen wordt in de hele Bijbel verschillende keren veroordeeld, en bedrog is van nature zondig en kan alleen maar tot gevaarlijke gevolgen leiden.

Wat zegt Peter over bedrog Het Griekse woord is “dolos”, wat “lokaas” of “strik” betekent, “bedrog wordt weergegeven” (W.E. Vine, Vine’s Expository Dictionary of Old & New Testament Words, Thomas Nelson Publishers (1997) , onder het woord ‘GUILE’, blz. 515). Zie ook Strong’s #1388 die dolos definieert als “sluwheid, bedrog, bedrog, subtiliteit” (p. 34)?

“Want hij die het leven liefheeft en goede dagen ziet, laat hem zijn tong onthouden van kwaad, en zijn lippen die geen bedrog spreken.” (1 Petrus 3:12)

Het vers spreekt voor zich. Een van de factoren die het succes van de mens in deze wereld en het eeuwige leven in het hiernamaals in de weg staan, is het gebruik van bedrog.

Maar wat zegt Paul over zijn eigen bekentenis?

“Maar het zij zo, ik heb je niet belast: niettemin, omdat ik sluw was, heb ik je op bedrog betrapt.” (2 Korintiërs 12:16)

Naar eigen zeggen zegt Paul dat hij bedrog gebruikt in zijn modus operandi. In alle nieuwe versies van de Bijbel is in plaats daarvan de meer gebruikelijke term “bedrog” vervangen.

Deze uitspraak is gedaan lang na zijn bekering tot het christendom, in de fase waarin hij verondersteld werd gezegend en rechtvaardig te zijn, en vooral, geleid door Christus.

Paulus was een verwerper van de Mozaïsche wet en de Jezus-ethiek, maar hij beweerde ook dat hij een wet voor zichzelf was. Veel mensen konden dit natuurlijk niet accepteren.

Zo reageerde Paulus met:

‘Want als de waarheid van God overvloediger is geworden door mijn leugen tot Zijn eer; waarom word ik toch ook als een zondaar beoordeeld? (Romeinen 3:7-8)

Uit deze verklaring kan worden opgemaakt dat hoewel Paulus wist dat hij loog, hij voelde dat de middelen het doel rechtvaardigden, maar het is niet te begrijpen hoe de waarheid zou toenemen door een leugen. Als de mens Jezus gelijkgesteld werd met God, welke bezwaren zou een volgeling van Jezus dan kunnen hebben volgens deze redenering?

Bedrog is zeker bedrog. Vleierij is gewoon nogal beschamend. En ze lenen zich goed voor elkaar. Maar bedrog – vooral ter wille van bekering – werd door Paulus in gang gezet en werd de bestaansreden van degenen die het fundament van de Europese kerk legden.

Liegen in het christendom: laatste aantekeningen

De missionarissen van tegenwoordig schijnen er dus geen moeite mee te hebben er gebruik van te maken. Misleiding is de naam van het spel, en dit is duidelijk wanneer de missionarissen uitsluitend islamitische uitdrukkingen beginnen te vervangen, zoals insha’allah (als God het wil) voor “Heer Jezus wil”, subhana Allah (Prijs God) met “Prijs Heer Jezus”, ” Wa Allahu a’lam” (God weet het beste) met “Jezus weet het het beste”, b.v. in hun artikelen die de islam openlijk uitschelden.

Een andere poging tot bedrog is de christelijke missionaire activiteit van “kerkstichting” in moslimlanden, waar ze openlijk hun wens uiten om moslims te bekeren “door hoer of door oplichter”.

Misschien hadden de missionarissen in hun “kies-en-kies”-religie aan geheugenverlies geleden en waren ze het volgende vergeten:

“Gezegend is de man aan wie de HERE geen ongerechtigheid toerekent, en in wiens geest geen bedrog is.” (Psalmen 32:2)

En alleen God weet het het beste!