De zombies van Mattheüs

Hier hebben we een verslag in Mattheüs 27:51-53, waar blijkbaar de doden weer tot leven komen en in groten getale door de straten van Jeruzalem zwerven. Er is echter een klein probleem met deze bewering. Dode mensen zijn uit graven in Jeruzalem gekropen, gezien door ‘veel mensen’, en toch is het enige verslag ervan ongeveer 50 jaar later in een religieus geschrift van een nieuw geloof, vissend naar wonderen om bekeerlingen te krijgen. Dus laten we eens kijken wat de Schrift beweert:

Op dat moment scheurde het gordijn van de tempel van boven naar beneden in tweeën. De aarde beefde, de rotsen spleten en de graven braken open. De lichamen van vele heilige mensen die waren gestorven, werden tot leven gewekt. Ze kwamen uit de graven na de opstanding van Jezus en gingen de heilige stad binnen en verschenen aan veel mensen.

Dus dode mensen kwamen weer tot leven. Dit is een wonder dat de opstanding van Jezus bewijst, dit wonder is blijkbaar door veel mensen gezien en toch hebben we hier enkele ernstige discrepanties. Geen enkel ander evangelie der brieven verwijst zelfs maar expliciet naar wat misschien wel het grootste wonder is dat men kan waarnemen, dode mensen die weer tot leven komen. Geen enkele joodse historicus of religieus figuur vermeldt ooit dat dode mensen weer tot leven kwamen en door de straten van hun heiligste stad zwierven. Zelfs de Romeinen, het grootste rijk en de machtigste natie van die tijd, vermelden niet dat dode mensen weer tot leven kwamen en door hun straten zwierven.

Maar op de een of andere manier noemt een persoon die niet uit die tijd is, ongeveer 50 jaar later (33 n.Chr., Hemelvaart, Mattheüs geschreven tussen 75 n.Chr. – 99 n.Chr.), dit misschien twee of drie regels en dan wordt het een historisch feit. Noem me sceptisch, maar ik heb hier bewijs nodig. Ik vind het moeilijk te geloven dat dode mensen tot leven kwamen en niemand in die tijd, zelfs niet ketterse vroegchristelijke sekten, noch Paulus die de enorme gebeden, acties en overtuigingen van de vroege kerk zo’n 14 jaar later documenteerde, in de verte noemt of verwijst ernaar.

Toch valt ons moslims niets te verwijten, zegt een beroemde christelijke exegeet, Adam Clarke, in zijn exegese over deze verzen:

Het is moeilijk een verklaring te geven voor de transactie die wordt genoemd in Mattheüs 27:52,53. Sommigen hebben gedacht dat deze twee verzen zijn geïntroduceerd in de tekst van Matteüs vanuit het evangelie van de Nazareners; anderen denken dat de eenvoudige betekenis deze is: door de aardbeving werden verschillende lichamen die begraven waren opgeworpen en zichtbaar gemaakt, en bleven boven de grond tot na de opstanding van Christus, en werden door veel mensen in de stad gezien. Waarom de graven op vrijdag moeten worden geopend en de lichamen pas de volgende zondag tot leven moeten worden gewekt, is moeilijk te begrijpen. De plaats is uiterst duister.

Misschien is er iemand bereid om deze bewering te valideren, te verifiëren of, zo niet, toe te geven dat het echt niet heeft plaatsgevonden en is het een fantasierijke droom van een of andere schrijver die de massa een vermeend wonder wil geven om zich tot het christendom te bekeren.