De controverse van I John 5:7 (Johannine Komma)

Het sterkste “bewijs” voor de Drie-eenheid in de Bijbel is het vers 1 Johannes 5:7 of ook wel bekend als de ‘Johannine Komma’. Helaas voor de trinitariërs is het bij geleerden al lang bekend dat het geen deel uitmaakt van de oorspronkelijke tekst. Het stond nooit in de Griekse manuscripten, maar dook op in de Latijnse vertaling in de vijfde eeuw, nadat de Drieëenheidsleer was aanvaard.

Het lijkt erop dat een ‘glans’ – een kanttekening in een bijbel – zijn weg had gevonden naar de Latijnse bijbel. Vanwege een “ongelukkige politiek” nam Erasmus, die in de 16e eeuw verschillende manuscripten vergeleek om te selecteren wat volgens hem de beste Griekse tekst was, het vers tegen beter weten in op in zijn derde editie van het Nieuwe Testament. Van daaruit vond het zijn weg naar de King James Version, die was gebaseerd op de tekst van Erasmus.

Christelijke geleerden zijn het er ook over eens dat het vers verzonnen is. Dit wordt verder duidelijk wanneer we de King James Version (KJV) vergelijken met de modernere bijbelvertalingen, de Revised Standard Version (RSV), de New International Version (NIV), de Good News Bible (GNB) en de Living Bible Version (LBV) en contrasteer dit specifieke vers in deze Bijbels:

K.J.V.: “Want drie zijn er die getuigen in de hemel, de Vader, en het woord en de Heilige Geest, en deze drie zijn één”

R.S.V.: (niet inbegrepen)

N.I.V.: “Want er zijn er drie die getuigen; de Geest, het Water en het Bloed en deze drie zijn in overeenstemming.”

G.N.B.: “Er zijn drie getuigen; de geest, het water en het bloed.”

L.B.V.: (niet inbegrepen)

De reden waarom de ‘Johannitische Komma’ niet is opgenomen in de meest recente versies van de Bijbel wordt duidelijk als we in The Interpreter’s Dictionary of the Bible lezen dat

De tekst over de drie hemelse getuigen (I Johannes 5:7 KJV) is geen authentiek onderdeel van het NT. The Interpreter’s Dictionary of the Bible, Vol. 4, p. 711, Abingdon Pers

Verder staat dat er ook bij

1 Johannes 5:7 in de KJV luidt: ‘Er zijn drie die getuigen in de hemel, de Vader, het Woord en de Heilige Geest: en deze drie zijn één’ maar dit is een interpolatie waarvan er geen spoor is voor de eind vierde eeuw.ibid., Vol. 4, p. 871, Abingdon Pers

De Eerdman’s Bible Dictionary vermeldt een bijna gelijksoortige tegenwerping:

1 Johannes 5:7 in de Textus Receptus (weergegeven in de KJV) laat het lijken alsof Johannes in expliciete vorm tot de leer van de drieëenheid was gekomen (‘de Vader, het Woord en de Heilige Geest’), maar deze tekst is duidelijk een interpolatie aangezien geen echt Grieks manuscript het bevat. Allen C. Myers (ed.), The Eerdmans Bible Dictionary, p. 1020

De grote uitblinker van de westerse literatuur, de heer Edward Gibbon, verklaart de reden voor het weggooien van dit vers van de pagina’s van de Bijbel met de volgende woorden:

Van alle manuscripten die nu bestaan, meer dan zestig in aantal, waarvan sommige meer dan 1200 jaar oud zijn, worden de orthodoxe kopieën van het Vaticaan, van de Complutensiaanse redacteuren, van Robert Stephens onzichtbaar; en de twee manuscripten van Dublin en Berlijn zijn het niet waard om een uitzondering te vormen… In de elfde en twaalfde eeuw werden de bijbels gecorrigeerd door LanFrank, aartsbisschop van Canterbury, en door Nicholas, een kardinaal en bibliothecaris van de Roomse kerk, secundum Ortodoxam fidem. Ondanks deze correcties ontbreekt de passage nog steeds in vijfentwintig Latijnse manuscripten, de oudste en mooiste; twee kwaliteiten die zelden verenigd zijn, behalve in manuscripten… De drie getuigen zijn in onze Griekse Testament vastgesteld door de voorzichtigheid van Erasmus; de oprechte onverdraagzaamheid van de Complutensiaanse redacteuren; de typografische fraude of fout van Robert Stephens bij het plaatsen van een crotchet en de opzettelijke onwaarheid of vreemde misvatting van Theodore Beza. Edward Gibbon, Decline and Fall of the Roman Empire, IV, p. 418

Peake’s Commentary on the Bible zegt dat:

De beroemde interpolatie na ‘drie getuigen’ is niet eens in RSV gedrukt, en terecht. Het citeert het hemelse getuigenis van de Vader, de logos en de Heilige Geest, maar wordt nooit gebruikt in de vroege trinitarische controverses. Geen respectabele Griekse MS bevat het. Verschijnt voor het eerst in een late 4e eeuw. Latijnse tekst, het kwam in de Vulgaat en uiteindelijk in het NT van Erasmus.

Het waren alleen de verschrikkingen van de beruchte kerkelijke inquisities die Sir Isaac Newton ervan weerhielden deze feiten openlijk aan iedereen te onthullen:

In alle heftige universele en blijvende controverses over de Drie-eenheid in Hiëronymus’ tijd en zowel daarvoor als lang genoeg daarna, werd nooit aan de tekst van de ‘drie in de hemel’ gedacht. Het is nu in ieders mond en vormt de belangrijkste tekst voor het bedrijf en zou dat zeker ook bij hen zijn geweest, als het in hun boeken had gestaan … Laat ze het goed begrijpen wie daartoe in staat is. Van mijn kant kan ik er geen maken. Als er wordt gezegd dat we niet moeten bepalen wat de Schrift is en wat niet door onze persoonlijke oordelen, beken ik dat op plaatsen die niet worden betwist, maar op betwiste plaatsen houd ik ervan om te beginnen met wat ik het beste kan begrijpen. Het is de aard van het heetgebakerde en bijgelovige deel van de mensheid op het gebied van religie om altijd dol te zijn op mysteries, en om die reden het leukst te vinden wat ze het minst begrijpen. Zulke mannen mogen de apostel Johannes gebruiken zoals ze willen, maar ik heb de eer voor hem dat ik geloof dat hij goed verstand heeft geschreven en daarom dat als zijn beste beschouwt. Sir Isaac Newton, zoals geciteerd door Muhammad Ata’ Ur- Rahim, Jezus: een profeet van de islam, p. 156

Conclusies

We hebben gezien hoe christelijke geleerden het er zelf over eens zijn dat 1 Johannes 5:7, het meest significante vers in het Nieuwe Testament om de Drieëenheid af te beelden, in de tekst was ingevoegd en geen deel uitmaakte van het origineel.

Waar is dus de rechtvaardiging voor het trinitarische geloof dat tegenwoordig door christenen wordt aangehangen, nu dit “trinitarische” vers wordt bevestigd als een verzinsel?